Wyszukiwanie w witrynie

Instalacja „Serwera Fedora 22” ze zrzutami ekranu

26 maja 2015 wydano Fedorę 22, która jest dostępna w trzech wersjach, a mianowicie Stacja robocza (dla komputerów stacjonarnych i laptopów – docelowa wersja to użytkownik domowy), Serwer (For Real Serwer produkcyjny) i Chmura (do wdrażania hostingu i aplikacji związanych z chmurą). Omówiliśmy szereg tematów na temat Fedory 22, które mogą Cię zainteresować:

  1. Wydano Fedorę 22 – co nowego
  2. 27 przydatnych poleceń DNF do zarządzania pakietami
  3. Przewodnik instalacji stacji roboczej Fedora 22
  4. Zainstaluj Fedy, aby ulepszyć systemy Fedora

W tym artykule omówimy szczegółowe instrukcje instalacji serwera Fedora 22. Jeśli zainstalowałeś już poprzednią wersję Fedory, możesz zaktualizować ją, korzystając z naszego artykułu o aktualizacji. Uaktualnij Fedorę 21 do Fedory 22. Jeśli chcesz zainstalować nową Fedorę 22 na jednym ze swoich serwerów, ten artykuł jest dla Ciebie.

Najpierw pobierz Fedorę 22 Server Edition z poniższego łącza, zgodnie z architekturą Twojego komputera. Pamiętaj, że poniższe łącze dotyczy komputera 32-bitowego i 64-bitowego. Dostępny jest także link Netinstall Download, który umożliwia pobranie stosunkowo mniejszego pliku ISO.

Podczas tworzenia obrazu Instalacja Netinstall pobierze pakiet z repozytoriów, dlatego instalacja będzie wymagała nieco więcej czasu w zależności od szybkości Internetu i pamięci fizycznej.

Pobierz obraz na żywo serwera Fedora 22

  1. Fedora-Server-DVD-i386-22.iso – Rozmiar 2,2 GB
  2. Fedora-Server-DVD-x86_64-22.iso – Rozmiar 2,1 GB

Pobierz obraz instalacji sieciowej serwera Fedora 22

  1. Fedora-Server-netinst-i386-22.iso – Rozmiar 510MB
  2. Fedora-Server-netinst-x86_64-22.iso – Rozmiar 448MB

Instalacja serwera Fedora 22

1. Po pobraniu obrazu ISO czas sprawdzić integralność obrazu ISO za pomocą następującego polecenia.

sha256sum Fedora-Server-DVD-*.iso

Sample Output 
b2acfa7c7c6b5d2f51d3337600c2e52eeaa1a1084991181c28ca30343e52e0df  Fedora-Server-DVD-x86_64-22.iso

Teraz zweryfikuj tę wartość skrótu za pomocą wartości podanej na oficjalnej stronie Fedory.

  1. Aby uzyskać 32-bitową sumę kontrolną ISO, kliknij Fedora-Server-22-i386-CHECKSUM
  2. Aby uzyskać 64-bitową sumę kontrolną ISO, kliknij Fedora-Server-22-x86_64-CHECKSUM

Po zweryfikowaniu integralności pobranego obrazu ISO możesz przystąpić do wypalenia go na dysku DVD lub umożliwienia rozruchu z dysku flash USB i uruchomienia z niego bezpośrednio, możesz też użyć rozruchu sieciowego PXE do instalacji Fedora.

Jeśli chcesz poznać szczegółowe informacje na temat procedury zapisywania obrazu ISO na USB za pomocą narzędzia innej firmy – „Unetbootin” lub ręcznie za pomocą polecenia „dd” w systemie Linux, możesz może skorzystać z poniższego linku.

  1. https://linux-console.net/install-linux-from-usb-device/

2. Po zapisaniu go na dysku flash USB lub na płycie DVD ROM, włóż nośnik i uruchom komputer z odpowiedniego nośnika, nadając mu priorytet z BIOS.

Gdy tylko serwer Fedora 22 uruchomi się z dysku/dysku, pojawi się menu rozruchu, podobne do poniższego. Należy pamiętać, że domyślną opcją rozruchu jest „Przetestuj ten nośnik i zainstaluj Fedorę 22”, która jest zalecana w celu sprawdzenia, czy nośnik instalacyjny jest wolny od błędów, jednakże można ją ominąć, klikając przycisk Klawisz nawigacyjny W GÓRĘ, a następnie wybierz opcję uruchomienia systemu „Zainstaluj Fedorę 22”.

3. W następnym oknie możesz wybrać Język, który Ci odpowiada, i kliknąć Kontynuuj.

4. Następny ekran „Podsumowanie instalacji” pozwala skonfigurować wiele opcji. Na tym ekranie możesz skonfigurować „Układ klawiatury”, „Obsługa języków”, „Godzina i data”, „ Źródło instalacji”, „Wybór oprogramowania”, „Miejsce docelowe instalacji” oraz „Nazwa sieci i hosta”. Skonfigurujmy każdą opcję jedna po drugiej.

5. Najpierw wybierz „Klawiatura”. Przewiń i dodaj tyle układów klawiatury, ile chcesz dodać. Za każdym razem, gdy chcesz dodać nowy układ, musisz kliknąć „+”, a następnie kliknąć „Dodaj”. Po dodaniu wszystkich wymaganych układów klawiatury kliknij Gotowe w lewym górnym rogu ekranu.

Na wyświetlonym ekranie (okno Podsumowanie instalacji) kliknij „Obsługa języków”. Wybierz żądaną obsługę językową, zaznaczając wymagane pola i kliknij Gotowe! Kiedy skończysz.

Ponownie pojawi się okno „Podsumowanie instalacji”. Kliknij „Godzina i data”. Ustaw godzinę, datę i położenie geograficzne, klikając mapę świata. Kiedy wszystko wydaje się w porządku, kliknij Gotowe.

6. Powrócisz do ekranu „Podsumowanie instalacji”. Kliknij „Źródło instalacji”. Tutaj możesz dodać serwery lustrzane i dodatkowe repozytorium.

Jeśli nie jesteś pewien, co zrobić w tym oknie, zostaw wszystko bez zmian. Pamiętaj, że „Automatycznie wykryty nośnik instalacyjny” wystarczy, aby zainstalować Minimalny serwer Fedora. W obu przypadkach kliknij Gotowe.

7. Ponownie znajdziesz się w oknie „Podsumowanie instalacji”. kliknij tam „Wybór oprogramowania”.

Chociaż są tam 4 różne opcje – „Instalacja minimalna”, „Serwer Fedora”, „Serwer WWW” i „Serwer infrastruktury ”.

W środowisku produkcyjnym zawsze najlepszym pomysłem jest zainstalowanie Minimal Server, aby zapobiec instalowaniu niechcianych pakietów i zapewnić czystość, konfigurację, szybkość i bezpieczeństwo systemu. Dowolne oprogramowanie można zainstalować z poziomu instalacji minimalnej, jeśli zajdzie taka potrzeba.

Tutaj, w tym przykładzie, również wybrałem opcję „Instalacja minimalna”. Wybierz środowisko podstawowe i kliknij Gotowe!

8. Czas skonfigurować „Miejsce docelowe instalacji”. Wybierz to samo na ekranie „Podsumowanie instalacji”.

Pamiętaj, że domyślną opcją jest „Automatycznie skonfiguruj partycjonowanie”, zmień ją na „Skonfiguruję partycjonowanie”, aby partycjonować ręcznie. Wybierając Podział ręczny, możesz w pełni wykorzystać swoją przestrzeń. W tym oknie możesz także wybrać opcję „Szyfruj” swoje dane. Na koniec kliknij gotowe.

Powstały interfejs umożliwia ręczne tworzenie partycji.

9. Użyj schematu partycjonowania LVM, jeśli chcesz go zainstalować i rozszerzyć na LVM. Na większości serwerów LVM jest już prawie gotowy. Kliknij + w lewym dolnym rogu i utwórz partycję /boot. Wprowadź żądaną pojemność i kliknij „Dodaj punkt montowania”.

Pamiętaj, że typem systemu plików dla /boot musi być „ext4”, a typem urządzenia jest „Partycja standardowa”.

10. Ponownie kliknij + i utwórz przestrzeń ZAMIEŃ. Dodaj żądaną pojemność i kliknij „Dodaj punkt podłączenia”.

Pamiętaj, że typ systemu plików to „SWAP”, a typ urządzenia to „LVM”.

11. Na koniec utworzymy partycję główną (/), dodamy całe pozostałe miejsce na dysku i klikniemy „Dodaj punkt montowania”.

Pamiętaj, że typ systemu plików dla roota to „XFS”, a typ urządzenia to „LVM”. Po sprawdzeniu wszystkich opcji kliknij Gotowe.

12. W wyświetlonym oknie pojawi się pytanie, czy chcesz zniszczyć format? Kliknij Zaakceptuj zmiany.

13. Znajdziesz się ponownie w interfejsie „Podsumowanie instalacji”. Kliknij Nazwa sieci i hosta. Masz interfejs do modyfikowania adresu IP, DNS, trasy, maski podsieci i nazwy hosta.

14. Zauważysz, że masz dynamiczny adres IP. W środowisku produkcyjnym i ogólnie zaleca się posiadanie statycznego adresu IP. Kliknij Konfiguruj i zmień metodę na „Ręczna” z „Automatyczna” pod maską. „Ustawienia IPv4”. Na koniec kliknij „zapisz”.

15. Powrócisz do interfejsu „Nazwa sieci i hosta”. Tutaj możesz ustawić Nazwę hosta i aby zmiany od razu zaczęły obowiązywać, wyłącz i ponownie włącz Ethernet z tego interfejsu. Na koniec kliknij Gotowe! Kiedy wszystko wygląda w porządku.

16. Po raz ostatni znajdziesz się z powrotem w interfejsie „Podsumowanie instalacji”. Możesz zauważyć, że nie ma tu żadnych konfliktów i ostrzeżeń. Wszystko wygląda w porządku. Kliknij Rozpocznij instalację.

17. W następnym interfejsie system zainstaluje niezbędne pakiety, podstawową konfigurację i programy ładujące. Trzeba tu zadbać o dwie rzeczy. Pierwszy to ustawienie „Hasło roota”, a drugi to „Utwórz użytkownika”.

18. Najpierw kliknij „Hasło roota”. Wprowadź dwukrotnie to samo hasło. Postępuj zgodnie z ogólną zasadą utrudniania hasła, używając zarówno wielkich, jak i małych liter, cyfr i znaków specjalnych. Unikaj także słów ze słownika i upewnij się, że hasło jest wystarczająco długie. Zapamiętaj Hasło powinno brzmieć „Trudne do odgadnięcia, łatwe do zapamiętania”.

19. Następnie kliknij „Tworzenie użytkownika” w interfejsie konfiguracyjnym i podaj niezbędne informacje, takie jak imię i nazwisko, nazwa użytkownika i hasło. Być może zechcesz zobaczyć „Opcje zaawansowane”. Kiedy skończysz, kliknij Gotowe.

20. Zakończenie instalacji może zająć trochę czasu, w zależności od tego, co wybrałeś do instalacji, typu ISO (pełne ISO lub Netinstall) i rozmiaru pamięci, a także kilku innych czynników.

Po zakończeniu instalacji i konfiguracji wraz z programami ładującymi, w prawym dolnym rogu ekranu pojawi się komunikat „Fedora została pomyślnie zainstalowana, uruchom ponownie komputer, aby zakończyć instalacja.

21. System uruchomi się ponownie i możesz zobaczyć Menu rozruchu Fedory 22.

22. Interfejs logowania będzie dostępny w mgnieniu oka. Wprowadź nazwę użytkownika i hasło nowego konta użytkownika.

23. Po zalogowaniu sprawdź wersję Fedory 22 za pomocą następującego polecenia.

cat /etc/os-release

Wniosek

Instalacja serwera Fedora 22 jest bardzo prosta i prosta. Zawiera wiele nowych funkcji, pakietów i systemu księgowania. DNF jest potężniejszy niż YUM. „Rola serwera bazy danych”, „Domyślny system XFS” i „Zgodny kokpit”, dostępność w repozytorium ułatwia nowym administratorom wydajną obsługę i konfigurację systemu. Działając na jądrze 4.0.4, możesz spodziewać się obsługi maksymalnej liczby sprzętu, a aktualizacja jest łatwa.

Ci, którzy już używają lub zamierzają używać serwera Fedora 22 wspieranego przez Red Hat, nie będą żałować używania Fedory na jednym/wielu swoich serwerach.