LFCS #4: Jak podzielić urządzenia pamięci masowej na partycje w systemie Linux

Linux Foundation uruchomiła certyfikat LFCS (Linux Foundation Certified Sysadmin), doskonałą szansę dla administratorów systemów na wykazanie się poprzez egzamin oparty na wydajności, że potrafią wykonywać ogólne operacje operacyjne wsparcie systemów Linux: wsparcie systemu, diagnozowanie i monitorowanie pierwszego poziomu oraz eskalacja problemu – w razie potrzeby – do innych zespołów wsparcia.

Należy pamiętać, że certyfikaty Linux Foundation są precyzyjne, całkowicie oparte na wydajności i dostępne za pośrednictwem portalu internetowego w dowolnym miejscu i czasie. Dzięki temu nie musisz już udawać się do centrum egzaminacyjnego, aby uzyskać certyfikaty potrzebne do potwierdzenia Twoich umiejętności i wiedzy specjalistycznej.

Seria będzie nosiła tytuł Przygotowanie do LFCS (Certyfikowany administrator systemu Linux Foundation) części od 1 do 33 i obejmuje następujące tematy:

Part 1

Jak używać polecenia „Sed” do manipulowania plikami w systemie Linux

Part 2

Jak zainstalować i używać Vi/Vim w systemie Linux

Part 3

Jak kompresować pliki i katalogi oraz znajdować pliki w systemie Linux

Part 4

Podział urządzeń pamięci masowej, formatowanie systemów plików i konfigurowanie partycji wymiany

Part 5

Montuj/odłączaj lokalne i sieciowe systemy plików (Samba i NFS) w systemie Linux

Part 6

Składanie partycji jako urządzeń RAID – tworzenie kopii zapasowych systemu i zarządzanie nimi

Part 7

Zarządzanie procesami i usługami uruchamiania systemu (SysVinit, Systemd i Upstart

Part 8

Jak zarządzać użytkownikami i grupami, uprawnieniami do plików i dostępem Sudo

Part 9

Zarządzanie pakietami systemu Linux za pomocą Yum, RPM, Apt, Dpkg, Aptitude i Zypper

Part 10

Nauka podstawowych skryptów powłoki i rozwiązywania problemów z systemem plików

Part 11

Jak zarządzać i tworzyć LVM za pomocą poleceń vgcreate, lvcreate i lvextend

Part 12

Jak poznawać system Linux z zainstalowaną dokumentacją pomocy i narzędziami

Part 13

Jak skonfigurować i rozwiązać problemy z programem Grand Unified Bootloader (GRUB)

Part 14

Monitoruj wykorzystanie zasobów procesów systemu Linux i ustawiaj limity procesów dla poszczególnych użytkowników

Part 15

Jak ustawić lub zmodyfikować parametry wykonawcze jądra w systemach Linux

Part 16

Wdrażanie obowiązkowej kontroli dostępu za pomocą SELinux lub AppArmor w systemie Linux

Part 17

Jak ustawić listy kontroli dostępu (ACL) i przydziały dysku dla użytkowników i grup

Part 18

Instalowanie usług sieciowych i konfigurowanie automatycznego uruchamiania podczas rozruchu

Part 19

Kompletny przewodnik po konfigurowaniu serwera FTP w celu umożliwienia logowania anonimowego

Part 20

Skonfiguruj podstawowy serwer DNS z buforowaniem rekurencyjnym i skonfiguruj strefy dla domeny

Part 21

Jak zainstalować, zabezpieczyć i dostroić wydajność serwera bazy danych MariaDB

Part 22

Jak zainstalować i skonfigurować serwer NFS do udostępniania systemu plików

Part 23

Jak skonfigurować Apache z wirtualnym hostingiem opartym na nazwach z certyfikatem SSL

Part 24

Jak skonfigurować zaporę sieciową Iptables, aby umożliwić zdalny dostęp do usług w systemie Linux

Part 25

Jak zamienić Linuksa w router do obsługi ruchu statycznego i dynamicznego

Part 26

Jak skonfigurować zaszyfrowane systemy plików i dokonać zamiany za pomocą narzędzia Cryptsetup

Part 27

Jak monitorować wykorzystanie systemu, awarie i rozwiązywać problemy z serwerami Linux

Part 28

Jak skonfigurować repozytorium sieciowe w celu instalacji lub aktualizacji pakietów

Part 29

Jak kontrolować wydajność sieci, bezpieczeństwo i rozwiązywanie problemów

Part 30

Jak instalować maszyny wirtualne i kontenery oraz zarządzać nimi

Part 31

Naucz się podstaw Git, aby efektywnie zarządzać projektami

Part 32

Przewodnik dla początkujących dotyczący konfigurowania adresów IPv4 i IPv6 w systemie Linux

Part 33

Przewodnik dla początkujących dotyczący tworzenia połączeń sieciowych i mostowania w systemie Ubuntu

Ten post jest częścią 4 z serii 33 samouczków. W tej części omówimy partycjonowanie urządzeń pamięci masowej, formatowanie systemów plików i konfigurowanie partycji wymiany, które są wymagane do egzaminu certyfikacyjnego LFCS.

Partycjonowanie urządzeń pamięci masowej w systemie Linux

Partycjonowanie to sposób na podzielenie pojedynczego dysku twardego na jedną lub więcej części lub „wycinków” zwanych partycjami. Partycja to sekcja dysku traktowana jako dysk niezależny i zawierająca system plików jednego typu, natomiast tablica partycji to indeks łączący te fizyczne sekcje dysku twardego z identyfikatorami partycji.

W systemie Linux tradycyjnym narzędziem do zarządzania partycjami MBR (do ~2009) w systemach kompatybilnych z IBM PC jest polecenie fdisk. W przypadku partycji GPT (~2010 i nowsze) użyjemy gdisk. Każde z tych narzędzi można wywołać, wpisując jego nazwę, po której następuje nazwa urządzenia (np. /dev/sdb).

Zarządzanie partycjami MBR za pomocą fdisk

Najpierw zajmiemy się fdisk.

fdisk /dev/sdb

Pojawi się monit z prośbą o następną operację. Jeśli nie jesteś pewien, możesz nacisnąć klawisz „m”, aby wyświetlić zawartość pomocy.

Na powyższym obrazku wyróżniono najczęściej używane opcje. W dowolnym momencie możesz nacisnąć „p”, aby wyświetlić aktualną tablicę partycji.

Kolumna Id pokazuje typ partycji (lub identyfikator partycji), który został przypisany do partycji przez fdisk. Typ partycji służy jako wskaźnik systemu plików, partycja zawiera lub, mówiąc prościej, sposób, w jaki będzie dostępny dostęp do danych na tej partycji.

Należy pamiętać, że kompleksowe badanie każdego typu partycji wykracza poza zakres tego samouczka – ponieważ ta seria koncentruje się na egzaminie LFCS, który opiera się na wydajności.

Użycie polecenia fdisk

Niektóre opcje używane przez fdisk są następujące:

• Możesz wyświetlić listę wszystkich typów partycji, którymi może zarządzać fdisk, naciskając opcję „l” (małe l).
• Naciśnij „d”, aby usunąć istniejącą partycję. Jeśli na dysku zostanie znaleziona więcej niż jedna partycja, zostaniesz zapytany, która z nich powinna zostać usunięta.
• Wprowadź odpowiedni numer, a następnie naciśnij „w” (zapisz modyfikacje w tabeli partycji), aby zastosować zmiany.

W poniższym przykładzie usuniemy /dev/sdb2, a następnie wydrukujemy (p) tablicę partycji, aby zweryfikować modyfikacje.

Naciśnij „n”, aby utworzyć nową partycję, a następnie „p”, aby wskazać, że będzie to partycja podstawowa. Na koniec możesz zaakceptować wszystkie wartości domyślne (w takim przypadku partycja zajmie całe dostępne miejsce) lub określić rozmiar w następujący sposób.

Jeśli partycja Id wybrana przez fdisk nie jest odpowiednia dla naszej konfiguracji, możemy nacisnąć „t”, aby ją zmienić.

Po zakończeniu konfigurowania partycji naciśnij „w”, aby zatwierdzić zmiany na dysku.

Zarządzanie partycjami GPT za pomocą gdisk

W poniższym przykładzie użyjemy /dev/sdb.

gdisk /dev/sdb

Musimy pamiętać, że gdisk może być używany do tworzenia partycji MBR lub GPT.

Zaletą stosowania partycjonowania GPT jest to, że na tym samym dysku możemy utworzyć do 128 partycji, których rozmiar może sięgać rzędu petabajtów, natomiast maksymalny rozmiar dla MBR partycji wynosi 2 TB.

Pamiętaj, że większość opcji w fdisk jest taka sama w gdisk. Z tego powodu nie będziemy opisywać ich szczegółowo, ale oto zrzut ekranu przedstawiający proces.

Formatowanie systemów plików w systemie Linux

Po utworzeniu wszystkich niezbędnych partycji musimy utworzyć systemy plików. Aby sprawdzić listę systemów plików obsługiwanych w Twoim systemie, uruchom następującą komendę ls.

ls /sbin/mk*

Typ systemu plików, który powinieneś wybrać, zależy od Twoich wymagań. Powinieneś rozważyć zalety i wady każdego systemu plików oraz jego własnego zestawu funkcji. Dwa ważne atrybuty, których należy szukać w systemie plików, to.

• Obsługa kronikowania, która pozwala na szybsze odzyskiwanie danych w przypadku awarii systemu.
• Obsługa zwiększonego bezpieczeństwa systemu Linux (SELinux), jak podaje wiki projektu, to „ulepszenie bezpieczeństwa systemu Linux, które pozwala użytkownikom i administratorom na większą kontrolę nad kontrolą dostępu”.

W naszym następnym przykładzie utworzymy system plików ext4 (obsługujący zarówno kronikowanie, jak i SELinux) oznaczony jako Tecmint na /dev/sdb1, używając mkfs, którego podstawowa składnia to.

mkfs -t [filesystem] -L [label] device
or
mkfs.[filesystem] -L [label] device

Tworzenie i używanie partycji wymiany

Partycje wymiany są konieczne, jeśli chcemy, aby nasz system Linux miał dostęp do pamięci wirtualnej, która jest częścią dysku twardego przeznaczoną do wykorzystania jako pamięć, gdy cała główna pamięć systemowa (RAM) jest używana.

Z tego powodu partycja wymiany może nie być potrzebna w systemach z wystarczającą ilością pamięci RAM, aby spełnić wszystkie jej wymagania; jednak nawet w takim przypadku to administrator systemu decyduje, czy użyć partycji wymiany, czy nie.

Prosta zasada dotycząca określania rozmiaru partycji wymiany jest następująca.

Zamiana powinna zwykle wynosić 2x fizyczną pamięć RAM na maksymalnie 2 GB fizycznej pamięci RAM, a następnie dodatkową 1x fizyczną pamięć RAM na dowolną ilość powyżej 2 GB, ale nigdy mniej niż 32 MB.

Więc jeśli:

M=ilość pamięci RAM w GB oraz S=ilość wymiany w GB, następnie

If M < 2
	S = M *2
Else
	S = M + 2

Pamiętaj, że to tylko formuła i tylko Ty, jako administrator systemu, masz ostatnie słowo w sprawie użycia i rozmiaru partycji wymiany.

Aby skonfigurować partycję wymiany, utwórz zwykłą partycję, jak pokazano wcześniej, o żądanym rozmiarze. Następnie musimy dodać następujący wpis do pliku /etc/fstab (X może mieć wartość b lub c).

/dev/sdX1 swap swap sw 0 0

Na koniec sformatujmy i włączmy partycję wymiany.

mkswap /dev/sdX1
swapon -v /dev/sdX1

Aby wyświetlić migawkę partycji wymiany.

cat /proc/swaps

Aby wyłączyć partycję wymiany.

swapoff /dev/sdX1

W następnym przykładzie użyjemy /dev/sdc1 (=512 MB, dla systemu z 256 MB pamięci RAM), aby skonfigurować partycję z fdisk, której będziemy używać jako wymiany, postępując zgodnie z kroki opisane powyżej. Należy pamiętać, że w tym przypadku określimy stały rozmiar.

Wniosek

Tworzenie partycji (w tym wymiana) i formatowanie systemów plików są kluczowe na Twojej drodze do Sysadminship. Mam nadzieję, że wskazówki zawarte w tym artykule poprowadzą Cię do osiągnięcia Twoich celów. Zachęcamy do dodawania własnych wskazówek i pomysłów w sekcji komentarzy poniżej, z korzyścią dla społeczności.

E-Book LFCS jest już dostępny w sprzedaży. Zamów swój egzemplarz już dziś i rozpocznij swoją podróż do zostania certyfikowanym administratorem systemu Linux!

Na koniec, rozważ zakup kuponu egzaminacyjnego za pomocą poniższych linków, aby otrzymać niewielką prowizję, która pomoże nam aktualizować tę książkę.