Pierwsze kroki z programowaniem w Pythonie w systemie Linux — część 1
Mówi się (i często jest to wymagane przez agencje rekrutacyjne), że administratorzy systemów muszą biegle posługiwać się językiem skryptowym. Chociaż większość z nas może czuć się komfortowo używając Bash (lub innej wybranej przez nas powłoki Linuksa) do uruchamiania skryptów wiersza poleceń, zaawansowany język, taki jak Python, może dodać kilka korzyści.
Po pierwsze, Python umożliwia nam dostęp do narzędzi środowiska wiersza poleceń i korzystanie z funkcji programowania obiektowego (więcej na ten temat w dalszej części artykułu).
Co więcej, nauka Pythona może przyspieszyć Twoją karierę w dziedzinie tworzenia aplikacji komputerowych i nauki nauki o danych.
Ponieważ jest tak łatwy do nauczenia, tak szeroko używany i ma mnóstwo gotowych do użycia modułów (zewnętrzne pliki zawierające instrukcje Pythona), nic dziwnego, że Python jest preferowanym językiem do nauki programowania najpierw- studentów informatyki w Stanach Zjednoczonych.
W tej serii dwóch artykułów omówimy podstawy języka Python w nadziei, że będzie on dla Ciebie przydatny jako odskocznia do rozpoczęcia programowania, a później jako skrócony przewodnik.
To powiedziawszy, zaczynajmy.
Zainstaluj Pythona na Linuksie
Wersje Pythona 2.x i 3.x są zwykle dostępne w większości nowoczesnych dystrybucji Linuksa od razu po wyjęciu z pudełka. Możesz wejść do powłoki Python, wpisując python lub python3 w emulatorze terminala i wyjść za pomocą quit():
which python
which python3
python -v
python3 -v
python
>>> quit()
python3
>>> quit()
Jeśli chcesz odrzucić Python 2.x i zamiast tego użyć 3.x, gdy wpiszesz python, możesz zmodyfikować odpowiednie łącza symboliczne w następujący sposób :
sudo rm /usr/bin/python
cd /usr/bin
ln -s python3.2 python # Choose the Python 3.x binary here
Nawiasem mówiąc, należy zauważyć, że chociaż wersje 2.x są nadal używane, nie są one aktywnie utrzymywane. Z tego powodu możesz rozważyć przejście na 3.x, jak wskazano powyżej. Ponieważ istnieją pewne różnice w składni pomiędzy 2.x i 3.x, w tej serii skupimy się na tym drugim.
Aby zainstalować Python 3.x w odpowiednich dystrybucjach Linuksa, uruchom:
sudo apt install python3 [On Debian, Ubuntu and Mint]
sudo yum install python3 [On RHEL/CentOS/Fedora and Rocky/AlmaLinux]
sudo emerge -a dev-lang/python [On Gentoo Linux]
sudo apk add python3 [On Alpine Linux]
sudo pacman -S python3 [On Arch Linux]
sudo zypper install python3 [On OpenSUSE]
Zainstaluj Python IDLE w systemie Linux
Innym sposobem używania Pythona w systemie Linux jest użycie IDLE (zintegrowanego środowiska programistycznego Pythona), graficznego interfejsu użytkownika do pisania kodu w języku Python.
sudo apt install idle [On Debian, Ubuntu and Mint]
sudo yum install idle [On RHEL/CentOS/Fedora and Rocky/AlmaLinux]
sudo apk add idle [On Alpine Linux]
sudo pacman -S idle [On Arch Linux]
sudo zypper install idle [On OpenSUSE]
Po zainstalowaniu, po uruchomieniu IDLE zobaczysz następujący ekran. Chociaż przypomina powłokę Pythona, za pomocą IDLE możesz zrobić więcej niż za pomocą powłoki.
Możesz na przykład:
1. łatwo otwieraj pliki zewnętrzne (Plik → Otwórz).
2) skopiuj (Ctrl + C) i wklej (Ctrl + V) tekst, 3) znajdź i zamień tekst, 4) pokaż możliwe uzupełnienia (funkcja znana jako Intellisense lub Autouzupełnianie w innych IDE), 5) zmienić typ i rozmiar czcionki i wiele więcej.
Oprócz tego możesz używać IDLE do tworzenia aplikacji komputerowych.
Ponieważ w tej serii składającej się z dwóch artykułów nie będziemy tworzyć aplikacji komputerowych, możesz wybrać pomiędzy IDLE a powłoką Pythona, aby skorzystać z przykładów.
Wykonuj podstawowe operacje w języku Python w systemie Linux
Jak można się spodziewać, za pomocą Pythona możesz wykonywać operacje arytmetyczne (możesz używać dowolnej liczby nawiasów, aby wykonać wszystkie operacje, które chcesz!) i bardzo łatwo manipulować ciągami tekstowymi.
Można także przypisać wyniki operacji do zmiennych i wyświetlić je na ekranie. Przydatną funkcją w Pythonie jest łączenie — wystarczy podać wartości zmiennych i/lub ciągów znaków na liście rozdzielanej przecinkami (w nawiasach) do funkcji print, a funkcja zwróci zdanie złożone z elementów w sekwencja:
>>> a = 5
>>> b = 8
>>> x = b / a
>>> x
1.6
>>> print(b, "divided by", a, "equals", x)
Pamiętaj, że możesz mieszać zmienne różnych typów (liczby, łańcuchy znaków, wartości logiczne itp.), a po przypisaniu wartości do zmiennej możesz później bez problemów zmienić typ danych (z tego powodu mówi się, że Python jest językiem z typem dynamicznym ).
Jeśli spróbujesz to zrobić w języku o typie statycznym (takim jak Java lub C#), zostanie zgłoszony błąd.
Krótki komentarz na temat programowania obiektowego
W programowaniu obiektowym (OOP) wszystkie byty w programie są reprezentowane jako obiekty, dzięki czemu mogą wchodzić w interakcję z innymi. Jako takie mają właściwości i większość z nich może wykonywać działania (znane jako metody).
Załóżmy na przykład, że chcemy utworzyć obiekt pies. Niektóre z możliwych właściwości to kolor, rasa, wiek itp., podczas gdy niektóre z działań, jakie może wykonać pies działają, to bark(), eat(), sleep() i wiele innych.
Jak widać, po nazwach metod następuje zestaw nawiasów, które mogą (ale nie muszą) zawierać jeden (lub więcej) argumentów (wartości przekazywanych do metody).
Zilustrujmy te koncepcje jednym z podstawowych typów obiektów w Pythonie: listami.
Ilustrowanie metod i właściwości obiektów: Listy w Pythonie
Lista to uporządkowana grupa elementów, które niekoniecznie muszą należeć do tego samego typu danych. Aby utworzyć pustą listę o nazwie rockBands, użyj pary nawiasów kwadratowych w następujący sposób:
Aby dołączyć element na koniec listy, przekaż go do metody append() w następujący sposób:
>>> rockBands = []
>>> rockBands.append("The Beatles")
>>> rockBands.append("Pink Floyd")
>>> rockBands.append("The Rolling Stones")
Aby usunąć pozycję z listy, możemy przekazać konkretny element do metody remove() lub pozycję elementu (liczba zaczyna się od zera) na liście do metody pop() .
Innymi słowy, możemy użyć dowolnej z poniższych opcji, aby usunąć „The Beatles” z listy:
>>> rockBands.remove("The Beatles")
or
>>> rockBands.pop(0)
Możesz wyświetlić listę dostępnych metod dla obiektu, naciskając Ctrl + Spacja po wpisaniu nazwy i kropki:
Właściwością obiektu listy jest liczba zawartych w nim elementów. W rzeczywistości nazywa się to długością i jest wywoływane poprzez przekazanie listy jako argumentu wbudowanej funkcji len (nawiasem mówiąc, instrukcja print, którą pokazaliśmy wcześniej, jest kolejną wbudowaną funkcją Pythona funkcjonować).
Jeśli wpiszesz len, a następnie otworzysz nawiasy w IDLE, zobaczysz domyślną składnię funkcji:
A co z poszczególnymi pozycjami na liście? Czy mają również metody i właściwości? Odpowiedź brzmi tak. Na przykład możesz przekonwertować element ciągu na wielkie litery i uzyskać liczbę zawartych w nim znaków w następujący sposób:
>>> rockBands[0].upper()
'THE BEATLES'
>>> len(rockBands[0])
11
Streszczenie
W tym artykule przedstawiliśmy krótkie wprowadzenie do Pythona, jego powłoki wiersza poleceń i IDLE oraz pokazaliśmy, jak wykonywać obliczenia arytmetyczne, jak przechowywać wartości w zmiennych, jak wydrukować te wartości na ekranie (samodzielnie lub jako część konkatenacji) i wyjaśnić na praktycznym przykładzie, jakie są metody i właściwości obiektu.
W następnym artykule omówimy przepływ sterowania za pomocą warunków i pętli. Pokażemy także, jak wykorzystać zdobytą wiedzę do napisania skryptu, który pomoże nam w wykonywaniu zadań administratora systemu.
Czy Python brzmi jak coś, o czym chciałbyś dowiedzieć się więcej? Bądź na bieżąco z drugą częścią tej serii (w której między innymi połączymy w skrypcie zalety języka Python i narzędzi wiersza poleceń), a także rozważ zakup najlepszych kursów Pythona udemy, aby poszerzyć swoją wiedzę.
Jak zawsze możesz na nas liczyć, jeśli masz jakiekolwiek pytania dotyczące tego artykułu. Po prostu wyślij nam wiadomość za pomocą poniższego formularza kontaktowego, a my skontaktujemy się z Tobą tak szybko, jak to możliwe.